روانپزشک کيست؟ کار روانپزشک چيست؟
روانپزشک ( Psychiatrist ) ، پزشکي است که متخصص تشخيص و درمان بيماري هاي رواني يا روان درماني مي باشد. کار روانپزشک، تشخيص، ارزيابي، درمان و پيشگيري از اختلالات رفتاري، عاطفي و ذهني است.
همه روانپزشکان براي سنجش و درمان بيماري هاي رواني آموزش مي بينند. روانپزشکان و متخصصان بهداشت رواني تنها کساني هستند که مرجعيت تجويز دارو براي درمان بيماري هاي رواني را دارند. برخي از روانپزشکان متخصص در کمک به گروه سني ويژه اي مي باشند، مانند روانپزشک کودکان، که درمان گروه سني کودکان يا نوجوانان را بر عهده دارند.
تفاوت روانشناس ، مشاور و روانپزشک
برخي از مردم گاهى روانپزشک را با روانکاو و روان شناس و يا مشاور اشتباه مي گيرند. از نظر تحصيلي و فرايند آموزشي، روانپزشک پيش از روانپزشک شدن بايد از دانشکده پزشکى فارغالتحصيل شده و مدرک دکتري عمومي اخذ نموده و سپس آموزش بيماري هاي رواني را ديده و متخصص روانپزشکي شود اما روانشناس و مشاور در رشته روانشناسي، ابتدا نسبت به دريافت مدرک کارشناسي و سپس در مراحل بعدي کارشناسي ارشد و يا دکتري اقدام مي کنند.
اما از نظر کار و وظيفه اي که هر يک از اين متخصص ها انجام مي دهند نظر دکتر غلامرضا ميرسپاسي، نايبرئيس انجمن روانپزشکان ايران و عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشکي تهران را مرور مي کنيم :
” وقتي يک فرد با مشکلي برخورد ميکند (مثلا يک مشکل تربيتي با فرزندش) ابتدا از يک دوست يا بزرگتر نظرخواهي ميکند و آن دوست بر اساس تجربههاي محدودش نقطه نظراتي را مطرح ميکند که ميتواند مفيد باشد يا نباشد. پس از آن، اگر فرد از آگاهي و بينش بهتري برخوردار باشد، به جاي رفتن سراغ اعمال مضحک (مثل کفبيني و طالعبيني) سراغ اهل فن ميرود و مثلا سعي ميکند با خواندن کتاب يا مقاله، مشکلاتش را حل کند. به طور مثال، در زمينه تربيت کودکان کتابي مطالعه ميکند؛ و البته معمولا آن کتاب، کامل نيست و به طور اختصاصي براي ما تدوين نشده. در گام بعدي، فرد با يک مشاور تماس ميگيرد؛ البته مشاوره تلفني ميتواند راهکار مفيدي باشد ولي چون تماس چهره به چهره وجود ندارد، احساس خوبي نيز تجربه نميشود و معمولا کليگوييهايي صورت ميگيرد. از اينرو فرد، قدم بعدي را براي رفتن نزد يک مشاور برخواهد داشت. مشاور هم سعي ميکند راهکارهايي ارايه دهد و در صورتي که مشکل همچنان باقي بود فرد بايد از يک روانشناس بهره بگيريد تا با بررسي مسايل و مشکلات و تواناييهاي منحصر به فرد او کاري کند که بتواند راه سادهاي را در زندگي انتخاب کند.
حال پس از بررسيهاي همه جانبه روانشناسي و ارايه راهکارهاي مناسب فرد متوجه شود که جايي از مغزش دچار مشکل شده است. حالا بايد نزد روانپزشک رفته تا با دريافت داروهاي خاصي تنظيم هورموني وضعيت عادي خود را به دست آورد و يا از يک متخصص مغز و اعصاب بخواهد او را معاينه کرده و در صورت وم، عمل جراحي انجام دهد تا فرد بتواند دوباره به روانشناس خود مراجعه کند. “
منبع: سايت معتبر درمانکده
آمار و ارقام و برخي مشکلات موجود
آمارها حاکي از آن است که 10 تا 14 ميليون نفر از مردم ايران حداقل يک بار در عمر خود مسائل رواني را به نوعي تجربه کردهاند. علي معين، رئيس کرسي يونسکو ميگويد: براساس آمار سازمان WHO از هر 4 نفر در خانواده حداقل يک نفر دچار اختلالات روانپزشکي هستند و اعضاي خانوادهها نيز معمولاً درگير مشکلات بيماران ميشوند.
اما علاوه بر مشکلات فرهنگي که در اين زمينه در کشور وجود دارد و بيمار را از مراجعه به روانپزشک باز مي دارد يکي ديگر از مشکلاتي که حوزه درمانهاي روانپزشکي با آن مواجه است، طولاني شدن مدت درمانهاست که در خيلي موارد باعث ميشود بيماران درمان را رها کنند.
کارشناسان اذعان دارند اغلب داروهاي روانپزشکي تحت پوشش بيمه هستند ولي درمانهاي غيردارويي تحت پوشش بيمه نيستند و گاهي تصور ميشود که جلسات غيردارويي که درمان بيمارهاي رواني در آن اتفاق ميافتد تنها گفتوگوي بين پزشک و بيمار است. در حالي که در اين جلسات درمان صورت ميگيرد.
متاسفانه اين جلسات غيردارويي که براي درمان بيماران صورت ميگيرد هزينههاي بالايي دارد که تحت پوشش بيمهها نيستند.
وظايف و مسئوليت متخصص اعصاب و روان
ارزيابي وضعيت ذهني و فيزيکي بيماران براي تعيين ماهيت و حد اختلالات رفتاري، عاطفي و ذهني
ارزيابي تاريخچه و سوابق پزشکي و روانپزشکي بيماران به منظور تشخيص بهتر بيماري و امکان تجويز بهترين درمان
انجام تست هاي مختلف براي تشخيص بيماري و يافتن بهترين راه درمان
تجويز دارو و برگزاري جلسات درماني لازم تا بهبودي بيمار
همکاري با ساير متخصصان از جمله پزشکان، روانشناسان و… براي درمان همه جانبه بيمار تا رسيدن به بهبودي کامل او
- اما روانپزشک، پزشک متخصصي است که دوره عمومي پزشکي را طي کرده و پس از آن در رشته اعصاب و روان تخصص گرفته است.
متخصص مغز و اعصاب يا نورولوژيست هم پزشک متخصصي است که پس از طي کردن دوره پزشکي عمومي، تخصصش را در رشته مغز و اعصاب (نورولوژي) گرفته تا بتواند بيماريهايي مانند تشنج، اماس، ميگرن و سردردهاي مختلف، فلج، سکته مغزي و کمردردهاي مزمن و بيماريهايي از اين قبيل را تشخيص دهد و درمان کند. روانپزشک نيز ميتواند در درمان اضطرابها، افسردگيها و ساير مشکلات اعصاب و روان به مراجعانش کمک کند و به آنها دارو بدهد اما روانشناس نميتواند دارو تجويز کند و معمولا رواندرماني ميکند. ضمنا اين نکته را هم بايد يادآور شوم که جراح مغز و اعصاب هم ميتواند جراحيهايي مانند برداشتن انواع تومورها يا ديسک کمر را انجام دهد بنابراين هيچ شباهتي بين رشتههاي روانشناسي، روانپزشکي و تخصص مغز و اعصاب وجود ندارد.
درباره این سایت